Wat ik de laatste week van verschillende vrouwen heb gehoord is dat ze ineens inzien dat ze hun eigen wereld kunnen creëren, een wereld waarin de dingen die niet aanwezig zijn, dingen die ze missen en waar ze nood aan hebben door henzelf georganiseerd en ingevuld kunnen worden.

Dat lucht op. Zeker na de onrustfase: gaat het wel lukken, kan dit wel, ben ik wel goed genoeg. Maar op een gegeven moment is de angst kleiner dan de goesting en spring je toch. Het is wat je te doen staat. Het is wat nodig is.

Dankbaar voor deze mooie, krachtige, authentieke vrouwen om mij heen die dit durven, die dit benoemen, die opstaan.